FUSTI…

(Ammentende a Franzischinu Satta, poeta mannu)

di Giovanni Fiori

 

Sàbiu fusti che abba in beranu

cabale e saliosu che luzana…

E como drommis in s’aera ispana

ch’abberit sas cussorzas a manzanu.

Lìnzitu fusti de punta e de atta

berre arestadu e biju mannalittu…

E como curres in su biaittu

che logh’’e luna da-i matta in matta.

Poete fusti…E omine maduru

ischente ’onu e mastru madrigudu…

Como s’eternu illaccanadu e mudu

t’istranzat e t’allughet : ca s’iscuru

ch’in su nudda ch’ingullit bene e male

tudare non ti podet sinnu e boghe…

Che ses incue ma restat inoghe

su carignare tou che…bistrale.

E ses ficchidu cun tottu so mannos

in istizas atzesas de lentore…

Ca como ses ammentu...E ses amore

chi non connoschet su passu ’e sos annos.